Od mostu do mostu przez miasto i gminę Serock - część II

 LUTY 2019     Spacerniak nr 18     powiat legionowski

TRASA:  Łacha – Wierzbica – Serock – rez. Jadwisin – rez. Wąwóz Szaniawskiego – Borowa Góra - Zegrze - Zegrze Południowe [22 km]

Wybór trasy związany był z ustanowioną w 2018 Odznaką Krajoznawczą PTTK Ziemi Serockiej. Aby ją zdobyć należy na terenie gminy Serock, odwiedzić 10 obiektów wskazanych w kanonie. Kanon wymienia ponad 60, jest z czego wybierać. Jedna całodniowa wycieczka pozwoliła na spełnienie wymagań. Wykorzystaliśmy głównie czerwony Szlak Północny Powiatu Legionowskiego [Wierzbica – Serock – Zegrze – Komornica 25 km] na odcinku od Wierzbicy do Borowej Góry. Po drodze malowniczo położone na wysokiej, narwiańskiej skarpie miasteczko Serock, dwa rezerwaty przyrody i największy na Mazowszu zbiornik wodny – Jezioro Zegrzyńskie popularnie nazywane Zalewem. Część druga, od cmentarza w Serocku do Zegrza Południowego.

Jadwisin - pałac Radziwiłłów

Po zwiedzeniu serockiego cmentarza, jednego z najstarszych na Mazowszu, ruszyliśmy ulicą Sienkiewicza w stronę rzeki. Przy ulicy gen. Hubickiego, który spoczywa na pobliskiej nekropoli, szlak czerwony przechodzi w wąski deptak i schodkami sprowadza nad brzeg Narwi. W pobliskim wąwozie 28 II 1941 r. Niemcy rozstrzelali 21 osób z organizacji konspiracyjnej „Gotów”. Ciała ofiar mordu przeniesiono na cmentarz w 1957 r. a w miejscu zbrodni postawiono pomnik. Dziś zabudowany prywatnymi działkami jest trudno dostępny, z ulicy Rybaki go nie widać. Nie szukaliśmy dokładnie bo spory dystans pozostał do mety.  Nad brzegiem dołączamy do szlaku żółtego [Zegrzynek - Serock - Komornica 26 km]. Szlaki prowadzą wspólnie na południe, jesteśmy w miejscu gdzie Bug łączy się z Narwią.

zbieg rzek

Dużo było zamieszania z uznaniem wyższości jednej z rzek. Na starych mapach ten odcinek rzeki nazywano Narwią. Kryteria hydrograficzne, długość i wielkość przepływu  wskazują na Bug. W l. 1962-63, w czasach peerelowskiego słowotwórstwa, odcinek ten nazywano Bugonarwią. Od 1963 oficjalnie uznaje się, że to większy Bug jest dopływem Narwi. 

Narew

Wspólnie ze znakami żółtymi wędrujemy brzegiem, ulicą Rybaki. Wraz z końcem asfaltu zaczyna się ścieżka dydaktyczna Serock – Jadwisin. 

                                   

Trasa faluje, raz zbliża się do lustra wody, raz wspina na stromą skarpę. Co pewien czas pojawiają się tablice informacyjne ścieżki dydaktycznej i drewniane zabawki przybliżające świat przyrody.

Na wysokości Yacht Clubu porzucamy na pewien czas szlak i drogą wyłożoną trylinką, ulica Konstantego Radziwiłła, wychodzimy na skarpę. Po lewej mijamy ogrodzony las i kilka pomnikowych dębów. To rezerwat przyrody „Jadwisin”. 

           

Po prawej osiedle Tonyego Halika w otulinie rezerwatu. Na wysokości ulicy Wyzwolenia otwarta furtka i leśna ścieżka, która przecina rezerwat. Po lewej mijamy zabudowania gospodarcze a po chwili pałac.

    

                

Powstał pod koniec XIX wieku dla Michała i Jadwigi z Krasińskich Radziwiłłów, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia majątku Zegrze. Projektował, mieszkający w Warszawie, francuski architekt Francois Arveuf, autor m. in. neobarokowego pałacu w Teresinie koło Sochaczewa i przebudowy pałacu w Kozienicach. Pałac nawiązuje do renesansu francuskiego. Posiada nieregularną bryłę z jedną kwadratową wieżą od frontu. Ostatni właściciel Jadwisina Mikołaj Konstanty Radziwiłł, żołnierz AK pseudonim "Korab", uczestnik Powstania Warszawskiego, został zamordowany przez Niemców we wrześniu 1944. Wokół stary przypałacowy park, objęty obecnie ochroną w formie rezerwatu.  Wychodzimy z parku drugą furtką, od strony ulicy Parkowej.

           

To dawna aleja dojazdowa do pałacu, obsadzona starymi drzewami. 

Dochodzimy do ulicy Jerzego Szaniawskiego gdzie ponownie spotykamy znaki szlaku żółtego. Przed nami zabytkowa figura św. Stanisława Kostki  z dzieciątkiem. Przeniesiona w to miejsce z Zegrza, kiedy Rosjanie rozpoczęli budowę fortyfikacji. Przypisywana Ludwikowi Kauffmanowi, popularnemu w  I poł. XIX wieku, rzeźbiarzowi warszawskiemu. Jego rzeźby, presonifikacje rzek, znajdują się na tarasie przed Pałacem na Wyspie w Łazienkach Królewskich. 

Skręcamy w lewo ponownie w stronę rzeki. Droga stopniowa się zwęża i staje się coraz dziksza. Wchodzimy na teren kolejnego rezerwatu przyrody „Wąwóz Szaniawskiego”. 

Droga prowadzi w dół malowniczym wąwozem do Klubu Mila w Zegrzynku. Spotykamy szlak czerwony, który porzuciliśmy koło rezerwatu "Jadwisin". Szlak żółty skręca w lewo w stronę Serocka a my czerwonym w prawo i po około 200 m dochodzimy do pozostałości dworku Jerzego Szaniawskiego. Dworek spłonął w 1977 w tajemniczych okolicznościach. Pozostały 2 filary dawnej bramy, resztki piwnic i schodów. O tej porze roku dobrze widoczne wśród nagich drzew. Józef Szaniawski (1886-1970)  dramaturg, nowelista, urodził się w tym dworze, tu mieszkał i tworzył. Wysiedlony przez Niemców w czasie okupacji, powrócił do Zegrzynka w 1950.

Jeszcze 500 m malowniczą ścieżką tuż przy brzegu.  Trzeba uważać bo szlak gwałtownie skręca w prawo i wdrapuje się na stromą skarpę. Łatwo przegapić. 

         

Dochodzimy do trasy szybkiego ruchu Warszawa – Pułtusk. Szlak czerwony dalej prowadzi wzdłuż trasy do Zegrza. My przechodzimy kładką na drugą stronę, jesteśmy w Borowej Górze. Tu skorzystaliśmy z zaproszenia na kawę do rodziców naszych przyjaciół. Zaczęło już zmierzchać kiedy opuściliśmy gościnne progi. Ponownie trafiliśmy na czerwony szlak, który zaprowadził nas do Zegrza. Miejscowość bardzo ciekawa ale musi poczekać na inną wycieczkę. Mijamy po lewej zabytkowy budynek kasyna oficerskiego i szeroką dwupasmówką wchodzimy na most łączący Zegrze z Zegrzem Południowym. Zimowy dzień dobiega końca. Za mostem mamy pętlę autobusu 735, który w 40 minut dociera do Metra Marymont.

Zegrze - dawne kasyno oficerskie

nowy most w ciągu DK 61 zbudowany w l. 2003-04

Zegrze - pozostałości dawnego mostu

Jezioro Zegrzyńskie

Rezerwaty przyrody, pałac w Jadwisinie, ruiny dworku Szaniawskich, współczesny most w Zegrzu to również obiekty z kanonu odznaki "Ziemi Serockiej". W ciągu całodniowej wycieczki odwiedziliśmy ponad 20 takich obiektów. Część pierwsza tu

PS. Bogatym źródłem informacji o mieście i gminie Serock jest dostępny na stronie internetowej miasta: "Serocki Miejscownik " - krajoznawczo turystyczny przewodnik po gminie oraz strona: szlak.powiat-legionowski.pl